Nuova collaborazione Casa della poesia e il Fatto Quotidiano
04/04/2011

Nun ce abbasta

Nun ce abbasta
Me tenebrae tenent tenaciter
Me fotte ‘a notte, me gnotte,
sitis est mihi taverna
‘a sete me governa, ‘a famma
me tene comm’a na mamma,
famesque unum meum coelum,
fremunt folia, stridet
sub lucem cupido – telum, sbatteno
‘i ffoglie attorno quanno
stò p’ascì ù sole sghizzano ‘i voglie,
per tabulas pulvis decurrit
hiemalis – hoc est ludibrium
vitae nec potest vitari -, ‘ncoppa
‘i ttavule ‘i ponte se scapezza
vierno ‘c’’a póvere attizza- stò ccò
‘u scuorno r’’a vita ma niente ce può fó-,
ll’ossa meje se ‘mporpano r’’a lutamma
‘i ll’imberno tu nun si’ pe’ me
ll’urdemo scoglio-, vertebrae
meae limum Averni mordent, tui non est
mihi amor ultima salus, ammagare
putesse ‘u mare scagliò
‘i nomme nuoste annure, utinam
nomina nostra pondus nuda destrueret,
hoc est, è chisto ‘u meglio cadó
ca ce fò ‘a morte, hoc est
fastigium mortis neque nobis
prodest, ma nun ce abbasta,
‘i stelle mó mó accumparute forze
num nova sidera omnes
ponno forze stutò sti ‘mbruoglie?
num nova siderea omnes
dolos delent?